บ้านที่สมบูรณ์ก็คือการที่ได้อยู่กับครอบครัวตัวเอง

คุณ บุษราคัม ทองใย อาชีพ Ticketing Senior Supervisor เล่าให้ฟังว่า … The Niche Ladprao 48 คอนโดย่านลาดพร้าวที่อยู่ตอนนี้คือที่อยู่อาศัยหลักในปัจจุบันที่อยู่มาได้ 11 ปีแล้ว พื้นที่ประมาณ 40.5 ตารางเมตรแบบ 1 ห้องนอน ซื้อมา 1.7 ล้าน

ตั้งใจซื้อที่นี่ให้เป็นที่อยู่อาศัยไม่ได้คิดว่าจะซื้อไว้เพื่อเก็งกำไรเพราะถึงอย่างไรก็ต้องกลับไปอยู่บ้าน เราอยู่ก็เพราะเราทำงานกรุงเทพ ยังอยู่ที่นี่ก็ถึงเกษียณ 60 ก็ไม่ได้คิดจะเก็งกำไรอะไร ซื้อเพื่ออยู่อาศัยเป็นหลักเลย

เหตุผลที่เลือกซื้อคอนโดนี้คือเดิมเช่าหอพักอยู่ในย่านลาดพร้าวอยู่แล้ว แต่รถติดมาก เมื่อได้โอกาสมาทำงานที่การบินไทย สำนักงานใหญ่ ซึ่งอยู่บนริเวณวิภาวดีรังสิต จึงเลือกคอนโดนี้ เพราะใกล้ที่ทำงาน อีกอย่างคือสะดวกในการเดินทางกลับบ้านที่ต่างจังหวัดไปเส้นอีสานได้ง่าย เพราะบ้านอยู่ปากช่องจังหวัดนครราชสีมา

ช่วงที่หาคอนโดก็มีการค้นหาข้อมูลจากอินเตอร์เน็ตนะซึ่งเมื่อ 10 ปีที่แล้วมันก็ไม่ได้มีเว็บรีวงรีวิวอะไรแบบนี้เยอะแยะ ส่วนใหญ่ก็ดูว่าแบรนด์อะไร ใครเป็นเจ้าของโครงการ น่าเชื่อถือแค่ไหน เราดูข้อมูลจากเว็บที่น่าเชื่อถือ ดูแล้วมีข้อมูลเยอะๆหน่อย อย่าง DDproperty นี่ก็ช่วยได้เยอะเลย เราเทียบข้อมูลจากหลายๆโครงการ ที่ดูว่าจะทำให้เราเดินทางไปทำงานได้ใกล้หน่อย ค่อยๆเก็บข้อมูลจนแน่ใจ ดูทั้งออนไลน์ และตามอีเว้นท์ต่างๆ ตอนที่ซื้อที่นี่ คือไปงานมหกรรมบ้านและคอนโด คอนโดนี้สร้างเสร็จเรียบร้อยแล้วซึ่งตอบโจทย์ที่ว่าได้เห็นของจริงว่าเป็นอย่างไร แม้ว่าจะต้องเข้าซอยเล็กน้อยแต่ก็พอรับได้

เป็นคนอื่น ๆ อาจจะเลือกทำเลที่อยู่ติดรถไฟฟ้า แต่โดยส่วนตัวไม่ชอบคอนโดติดรถไฟฟ้า แม้จะสะดวก แต่ความสงบมันหายไป

มุมที่ชอบมากในห้องคือ ห้องนอน ทุกสิ่งทุกอย่างกิจกรรมทำบนเตียง ไม่ว่าจะอ่านหนังสือ พับผ้า เย็บผ้า สอยผ้า เขียนไดอารี่นู่นนี่นั่น ก็อยู่ตรงนี้

เวลาส่วนใหญ่ในชีวิตก็จะอยู่ที่ทำงานเป็นหลัก ที่เหลือก็จะใช้เวลาอยู่ที่คอนโดเสียส่วนมาก เพราะว่างานอดิเรกคือการอ่านหนังสือ หรือกิจกรรมอะไรที่ไม่ต้องออกไป outdoor เช่น ทำอาหาร เป็นคนชอบทำอาหารด้วย ชอบทำความสะอาดบ้าน ชอบเอาสเปรย์มาเช็ดถูขัดอะไรแบบนี้ มันคือความสุข ความสุขมันก็อยู่ในบ้านนี่แหละ เพราะเราใช้ชีวิตอยู่ในบ้านค่อนข้างมาก

สิ่งที่ชอบในคอนโดนี้คือชอบตรงที่วิวจากห้องที่มองออกไปไม่มีตึกบัง เพราะว่าอยู่ริมคลองก็เห็นวิวโล่ง ๆ และก็จะเงียบมาก

สิ่งที่ไม่ชอบในคอนโดนี้คือ ฟิตเนสเล็ก ทำให้เรารู้สึกไม่ค่อยอยากออกกำลังกาย และสระว่ายน้ำมีขนาดเล็ก อยากให้สระว่ายน้ำใหญ่กว่านี้ นอกจากนี้ยังไม่ได้เป็นระบบเกลือ ทำให้เราที่เป็นคนผิวแพ้ง่าย แพ้คลอรีนเวลาไปว่ายน้ำ นอกจากนี้ยังไม่มีร้านอาหาร เครื่องซักผ้า หรือร้านซักแห้ง ทำให้ลำบากเหมือนกัน

แต่ถึงอย่างนั้นก็ตาม ก็ยังไม่มีแผนจะย้ายไปไหนเพราะยังคิดว่าที่นี่ดีอยู่ คือ ปลอดภัยในการที่จะใช้ชีวิตอยู่คนเดียว เพราะทางคอนโดก็ใช้ระบบคีย์การ์ด ส่วนใหญ่เป็นเจ้าของอยู่เอง ไม่ได้ปล่อยเช่า จึงไม่ค่อยมีคนแปลกหน้าแวะเวียนเข้ามา และก็เงียบมาก เพราะครอบครัวที่มีเด็กส่วนใหญ่ก็จะย้ายออกไปซื้อบ้านเลย ที่นี่จึงไม่ได้มีครอบครัวที่มีเด็กมาวิ่งเล่นเสียงดังมากมาย ส่วนใหญ่ก็จะเป็นคนวัย 30-40 ปี

สิ่งหนึ่งที่ทำให้คิดถึงบ้าน นอกจากพ่อแม่ ซึ่งทุกคนต้องคิดถึงอยู่แล้ว แต่ที่รองลงมาสำหรับเราก็คือ กลิ่นหญ้า มันคือกลิ่นธรรมชาติ ที่เราโหยหา

บ้านในฝันมันก็คงไม่ใช่คอนโด แต่เป็นบ้านหลังเล็ก ๆ มีพื้นที่ให้ปลูกต้นไม้ มีสนามหญ้าให้วิ่งเล่นได้ และมีสภาพแวดล้อมที่ปลอดภัย ความเป็นส่วนตัวก็สำคัญ ซึ่งคอนโดนี้ก็ยังคงไม่ตรงกับบ้านในฝันของเรามากนัก

“คำว่าบ้านในฝันของเรามันคงไม่ใช่สิ่งที่เปิดเข้ามาแล้วเอาไว้นอนเท่านั้น บ้านจะต้องมีชีวิตมากกว่านี้”

บ้านต้องมีอะไรที่มากกว่านั้น ซึ่งบ้านที่ต่างจังหวัดนั้นส่วนตัวเรียกว่าบ้าน เพราะคำว่าบ้านที่สมบูรณ์ก็คือการที่อยู่กับครอบครัวนั่นแหละ ทุกคนมีครอบครัว จะบอกว่าเราเป็นคนโสด ไม่มีครอบครัวมันก็ไม่ถูก ครอบครัวของเราก็อาจจะเป็น พ่อแม่ ญาติพี่น้องหรือว่าเพื่อนก็คือครอบครัวนั่นแหละ นิยามคำว่าบ้านของเรามันเป็นอย่างนี้